Vannacht droomde ik dat ik samen met mijn partner bij een zwembad was. Hij zat ernaast, ik was in het water (ik heb iets met water, ik wil er altijd in, wil het ruiken, vind zelfs regendruppels op mijn gezicht heerlijk ;)). Om het zwembad zaten allemaal mensen voor zich uit te kijken, dingen te overdenken, het leek of ze niet in verbinding met elkaar waren. Ik dobberde in het water, toen ik plotseling een ENORME KRACHT voelde. Het was het water! Een gigantische ZUIGKRACHT trok mij mee de diepte in!!
En het mooie is; daarom schrijf ik er nu over: Ik voelde éven, echt maar héél even, weerstand bij mijzelf – angst-. Misschien wist ik dat de KRACHT té GROOT was, maar het was slechts een fráctie van een seconde dat ik mij bang voelde. Daarna liet ik mij gaan, de diepte in, mee met de stroom van het enorme krachtveld binnenin de draaikolk van het water. En ik had volledig vertrouwen dat ik veilig was.
Eenmaal op de bodem werd ik met witte lakens uit het water gevist door hotelpersoneel, twee vrouwen in blauw uniform met zo’n wit schortje voor.
Veel uitleg heeft deze droom volgens mij niet nodig, een droom heeft ook altijd iets persoonlijks, maar toch wilde ik hem delen met jullie. Hij zei mij iets over een deel van mijzelf, wat ik herken als faalangst. Mijzelf tegenhouden. Echt, ik heb het deel faalangst echt al eens in de ogen gekeken, maar soms komt ie nog even langs. Het blijft spannend om in het diepe te springen.. en helemaal om je vol vertrouwen mee te laten nemen in de kracht van de draaikolk dat Leven heet. Dat was fijn om weer even te voelen… dank je wel Dromenland.
