Dit blog zal gaan over faalangst en examenvrees, maar eerst moet er iets van mijn hart….:
Iemand vertelde mij vorige week, dat haar dochter van net 5 jaar dat weekend ziek was, ze had een buikgriep en was de maandag dat ze weer naar school zou moeten nog steeds niet lekker. Haar ouders hadden haar voorgesteld om nog een dagje thuis te blijven, omdat ze echt nog niet beter oogde, maar: “ Kan echt niet mam… dan loop ik achter met mijn weektaak…”
Bij het schrijven van dit blog over faalangst moest ik daar aan denken..
Je bent een kleuter van net 5 jaar, zit in groep 2 en bent bang, dat je achter gaat lopen met je weektaken…
Wat vragen wij van onze kinderen, al op zo’n vroege leeftijd? Mogen zij nog wel KIND-ZIJN..? En dan doel ik op jonge kinderen die al zo op hun cognitieve vaardigheden worden aangesproken, terwijl zij tot aan de leeftijd van 6/7 jaar juist nog behoefte hebben aan spel; Aan nabootsen, het naspelen van dat wat zij in de hun omringende wereld beleven. Dat is hun manier van leren tot de tandenwisseling, daarna is hun lichaam pas ‘klaar’ om te gaan werken aan cognitieve vaardigheden..
Dit blog gaat over faalangst; is er misschien een link naar bovenstaand waardoor ik nu veel kinderen en jongeren in mijn praktijk krijg met (een vorm van -) faalangst of examenvrees..?
Daarbij zie ik globaal twee types; het ene type gaat heel erg zijn of haar best doen om goed te presteren, komt daardoor in een stress en klapt dicht als er iets gevraagd wordt, haalt dan bijvoorbeeld een slecht cijfer op school en komt daardoor in een vicieuze cirkel terecht van : “zie je wel, ik kan het niet …” .
Deze kinderen/jongeren kunnen ook vaak te kampen hebben met stress-gerelateerde lichamelijke klachten, zoals buikpijn, huiduitslag, hoofdpijn.
Het andere type is de afhaker, doet niets meer, stopt halverwege een toets, haalt slechte cijfers op school, krijgt regelmatig een stempel met: ‘gedragsproblemen’ ..
Hoe ondersteun ik in mijn praktijk deze kinderen/jongeren?
Binnen de Cref-EMDR therapie is er een interventie mogelijk met de naam RDI (Resource Development and Installation), welke ik bijvoorbeeld in het geval van faalangst of examenvrees toepas.
Tussen de paarden blijkt dit ook nog eens extra heilzaam te werken. Het is een ‘ Ik-versterking’ door hulpbronnen te ontwikkelen en in het brein te installeren.
Hoe ziet zo’n RDI-interventie er uit?
Ik kijk allereerst samen met het kind/jongere waar zij aan willen werken; bijvoorbeeld aan een situatie waarbij ze verschrikkelijke stress ondervonden. Daarna zoeken we naar een hulpbron, bijvoorbeeld naar een situatie waar er totaal geen stress was.
Met bilaterale stimulatie, handbewegingen, tikjes en piepjes wordt de stress-situatie ‘gevuld’ met de positieve ervaring. Steeds als het kind/jongere weer in een stress-situatie komt weet het de hulpbron op te roepen, waardoor er steeds minder stress wordt ervaren bij een nieuwe situatie waarin ze bijvoorbeeld een toets, examen moeten maken.
