3. Onze natuurlijke intelligentie
Over behoeftes vervullen – verwende kinderen – en voor de maatschappij onbruikbare volwassenen
Soms heb ik het gevoel, dat ik over grootse dingen wil schrijven; over de nieuwe wereld, de diepere betekenis van de tijd waarin we leven, maar dan voel ik toch weer: Nee, jij hebt nu te delen over het prille, het kleine, over dat waar wij als mensen op deze aardse planeet mee te dealen hebben. Omdat dit nodig is om bij onze kern te komen.
Vandaar dit derde deel over onze natuurlijke intelligentie; over onze behoeftes en verwende kinderen:
Mijn ouders waren bang dat wij verwende kinderen werden. In de jaren vijftig en zestig was dat de boodschap van de Nederlandse opvoedingsdeskundigen, die vonden dat ouders hun kinderen vaak verwenden. En een verwend kind zou een voor de maatschappij onbruikbare volwassene worden. En je zou al een verwend kind krijgen als je je baby, hoe pas geboren ook, meteen zou oppakken, troosten, koesteren en voeden. Je had je te houden aan de adviezen van de omgeving: Om de 3 of 4 uur verschonen en voeden. Eigen wijsheid van mijn ouders was daarin klaarblijkelijk niet toegestaan….
Dus als we ons eerder lieten horen, lieten ze ons huilen tot we vanzelf stopten.
Later, toen we zelf kinderen kregen en mijn ouders zagen hoe wij dit deden heeft mijn moeder wel verteld, dat zij ’s nachts met kromme tenen en met haar handen op haar oren wachtte totdat wij stil werden.
In feite werden we niet stil omdat onze basisbehoeftes vervuld werden, maar, en je zou dit energetisch kunnen voelen; We sloten toen al een stukje ons hart en we trokken toen al een eerste beschermlaagje om ons heen. “Ik kan en mag geen behoefte hebben”.
Het is dus ook niet raar, dat veel mensen niet meer weten waar hun werkelijke behoefte ligt en dat het regelmatig ter sprake komt binnen een coachtraject. Want transformatie begint bij inzicht krijgen? Dus waar ligt jouw behoefte?
